دهم بهمن، سالروز جشن سده، جشن آتش است. این روز فرخنده که صد روز پس از اول آبان و پنجاه روز و شب مانده به عید نوروز برگزار میشود یکی دیگر از شکوفاترین و زیباترین آیین مهر ایرانیان است. جاییکه مردمان انسان دوست و مهربان، گرد آتش حلقه میزنند و با حرارت آن، دوستی های خود را گرمی می بخشند
اگر بخواهیم بی طرفانه به این گونه جشن ها بیاندیشیم، خواهیم دید که پایکوبی هایی اینچنین چگونه در راه ایجاد دوستی و زیبایی در میان انسانها نقش بسزایی ایفا می کند. به هر گوشه از این آیین بنگریم ندای دوستی و مهربانی است جاییکه ادیانی دیگر، بجای شعله ور ساختن آتش و حرارت دوستی بر آتش کینه و دشمنی می افزایند
به گفته « گاتها » توجه کنید که: "همیشه انسانهایی دوست داشتنی هستند که مرگ را برای دیگران آسان نمی شمرند". آری اینچنین است که پس از گذشت هزاران سال این آیین فرخنده دگربار سر از خاکستر برون میزند و گرما بخش دلها می گردد. سخن بسیار است و زبان و قلم ناتوان، امیدوارم که بتوانیم بیش از پیش به این آیین زیبای ایرانیمان بپردازیم وآتش راستین را در آغوش بکشیم
۱۳۸۸ دی ۲۷, یکشنبه
اشتراک در:
پستها (Atom)